Η νίκη του Τουφάν Ερχιουρμάν στα Κατεχόμενα δεν ήταν απλώς μια εσωτερική υπόθεση. Ήταν μια είδηση που η Άγκυρα δεν ήξερε πώς να διαχειριστεί. Ο Τατάρ, ο άνθρωπος της «γραμμής», ηττήθηκε από έναν πολιτικό που μιλά για διάλογο και για λύση εντός της Κύπρου, όχι για δύο κράτη. Για την Τουρκία, αυτό μοιάζει με αμφισβήτηση. Για την ελληνοκυπριακή πλευρά, με ανάσα.
Ο Ερντογάν, τυπικά ψύχραιμος, συνεχάρη τον ξεκάθαρο νικητή από τον πρώτο γύρο και μίλησε για «δημοκρατική ωριμότητα». Η φράση ακούστηκε σαν να ειπώθηκε μέσα από σφιγμένα δόντια. Η Άγκυρα δεν συνηθίζει να βλέπει ανεξάρτητα ανακλαστικά στους Τουρκοκύπριους. Κι όταν συμβαίνει, κάτι μέσα της τρίζει.
Ο Μπαχτσελί, ακροδεξιός σύμμαχος του Ερντογάν, πιστός στην υπερβολή, έσπευσε να ζητήσει την ένταξη των Κατεχόμενων στο τουρκικό κράτος. Η πρόταση δεν έχει ρεαλιστικό υπόβαθρο· λειτουργεί όμως όπως όλα τα υπερβολικά: για να καλύψει το άγχος.
Η ήττα του Τατάρ δεν απειλεί την Τουρκία στρατιωτικά ή πολιτικά. Απειλεί την ψευδαίσθηση του απόλυτου ελέγχου.Και αυτό είναι που πονά περισσότερο από το αποτέλεσμα.
Η ιδέα ότι στα Κατεχόμενα μπορεί, έστω και για λίγο, να ακουστεί μια άλλη φωνή χωρίς άδεια.
Έτσι, η ελπίδα μιας ενωμένης πατρίδας ξυπνά, έστω και για λίγο, για ένα κομμάτι του Ελληνισμού. Την ελπίδα αυτή την ξύπνησαν οι Τουρκοκύπριοι με την ψήφο τους.
0 Σχόλια