Η Λάουρα Κοβέσι, Ευρωπαία Εισαγγελέας, βρέθηκε εψές στην Αθήνα. Δεν ήρθε όμως ευγενική επίσκεψη, αλλά για να ταρακουνήσει το πολιτικό κατεστημένο. Συνάντησε υπουργούς, τον Εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, ζήτησε αύξηση προσωπικού για την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία στην Ελλάδα, και έθεσε δύο-τρία πολύ σημαντικά ζητήματα στο τραπέζι — τα οποία πολλοί εδώ προσπαθούν να τα καλοχαϊδέψουν, να τα υποβαθμίσουν, ακόμα και να τα κρύψουν ολοκληρωτικά.
Δεν ήρθε λοιπόν για φιλοφρονήσεις∙ ήρθε να θυμίσει ότι εδώ τα ευρωπαϊκά λεφτά δεν τα φυλάμε, τα σκορπάμε. Και ότι οι έρευνες, όταν ακουμπούν πολιτικά πρόσωπα, σκοντάφτουν πάνω σε εκείνο το περίφημο άρθρο 86 του Συντάγματος, το οποίο επιμένει να λειτουργεί σαν προστατευτικό τζάμι για όσους ξέρουν να κρύβονται πίσω του, δηλαδή αποκλειστικά τους βουλευτές.
Μίλησε για τον ΟΠΕΚΕΠΕ, που τον βάφτισε συνώνυμο πελατειακού κράτους. Δηλαδή για τον μηχανισμό που χρόνια τώρα μοιράζει κοινοτικά κονδύλια σαν να είναι προσωπική του περιουσία. Μίλησε για τα Τέμπη, όπου η έρευνα σταμάτησε εκεί που έπρεπε να ξεκινήσει. Μίλησε και για κυκλώματα εισαγωγών, για παράνομους ΦΠΑ και για εκατομμύρια που εξαφανίζονται την ώρα που τα τρένα στην χώρα συγκρούονται, σκοτώνουν ανθρώπους και οι αγρότες περιμένουν επιδοτήσεις για να ζήσουν.
Η Κοβέσι δεν μάσησε τα λόγια της. Το ερώτημα είναι αν θα μασήσουμε εμείς τα δικά μας. Γιατί όσα είπε δεν ήταν μυστικά, τα ξέραμε∙ απλώς χρειαζόταν να μας τα πει κάποιος φωναχτά για να συνειδητοποιήσουμε πως δεν είμαστε τρελοί. Χρειαζόταν να τα πει και μπροστά σε δημοσιογράφους. Να νιώθουν ολίγον άβολα κάθε φορά που συμμετέχουν στο παιχνίδι της παραπληροφόρησης. Χρειαζόταν βέβαια και να τα πει μπροστά στους υπουργούς με το χαμόγελο της φωτογραφίας. Και τώρα, εκείνοι πρέπει να αποφασίσουν αν θα δώσουν συνέχεια ή αν θα μείνουν με τις τσέπες στις τσέπες.
Ομολουγομένως πάντως είναι πολύ στριμωγμένοι πια. Δείχνουν πως προτιμούν να καταρρέουν ηθικά στα μάτια της πλειοψηφίας παρά να προδώσουν το σινάφι τους. Αυτό φαίνεται ξεκάθαρα και από τον τρόπο που αγνοούν εδώ και χρόνια το τεράστιο δημοκρατικό πρόβλημα της αποχής. Κανείς τους δε μιλάει γι΄αυτό. Κανείς τους δεν το θίγει ως έλλειμα δημοκρατίας. Μόνο κάτι γενικολογίες περί απαξίωσης του πολιτικού προσωπικού και κρίση των θεσμών. Τους βολεύει η αποχή. Δεν θα είχαν πρόβλημα να εκλέγονται και να κυβερνούν αποκλειστικά και μόνο με τις ψήφους των μελών του κόμματός τους. Κι ας γνωρίζουν όλοι οι άλλοι και όλες οι άλλες, οι απόντες και οι απούσες δηλαδή, η συντριπτική πλειοψηφία, πως μεγάλη μερίδα όλων αυτών είναι στυγνοί* επαγγελματίες.
Η Κοβέσι ήρθε, είπε, έφυγε. Αν κάτι μείνει πίσω της, θα το δείξει ο χρόνος. Αν όχι, θα θυμόμαστε απλώς άλλη μια επίσκεψη με αιχμηρά λόγια κι έπειτα άβολες σιωπές.
*στυγνός
1. εκείνος που προκαλεί μίσος και αντιπάθεια σε πολύ μεγάλο βαθμό
2. εκείνος που δεν νιώθει ή δεν έχει ευσπλαχνία, λύπηση, συμπόνια, o άκαρδος
0 Σχόλια