Τί ζέστη είναι αυτή, ρε παιδιά; Τί καύσωνας είναι τούτος; Και για να μιλήσουμε τελείως κοινότυπα και συνηθισμένα: πού είναι όλοι αυτοί οι καλοκαιράκηδες αυτές τις φουλ καυτές μέρες του θέρους; Αυτοί που μετράνε ανάσες απ’ τον Νοέμβρη για το επόμενο μπάνιο. Που φτιάχνουν αντίστροφη μέτρηση για την πρώτη βουτιά απ’ τα Χριστούγεννα. Αυτοί που στις 10 Σεπτέμβρη ποστάρουν "καλοκαίρι για πάντα", "40 Αυγούστου, ακόμα καλοκαίρι" και άλλα τέτοια αποφθέγματα λόγω εγκεφαλικής υπερθέρμανσης.
Πού κρύβονται τώρα; Αναρωτιέμαι. Και αναρωτιέμαι ειλικρινά: Αυτοί οι καλοκαιράκηδες έχουν πληρώσει ποτέ λογαριασμό ρεύματος; Έχουν μπει σε e-banking να δουν πόσο κοστίζει το "ψιλοδροσισματάκι" του aircondition; Ή ακόμα πληρώνει η μάνα τους; Γιατί εμείς, οι υπόλοιποι — οι πληρωτές — έχουμε κανονίσει να δώσουμε κανά… νεφρούλι μέχρι τέλη Αυγούστου, μπας και βγουν οι κιλοβατώρες της επιβίωσής μας.
Θα μου πεις: "Ε, μη βάζεις aircondition ρε φίλε! Τράβα σε καμιά σπηλιά. Ή πήγαινε σε βουνό ή ρίξου στη θάλασσα με το κεφάλι και βγες τον Οκτώβρη."
Να σου πω κάτι; Ωραία ιδέα. Αλλά δεν μπορώ. Ξέρεις γιατί δεν μπορώ; Γιατί έχω δουλειά. Ναι, δουλειά. Απ’ αυτές που σε βάζουν σε αμάξι που ψήνει αυγό στο ταμπλό. Που πρέπει να πας απ’ το "εδώ" στο "εκεί", και το "εκεί" δεν έχει θάλασσα — έχει τιμόνι που θέλει πυροσβεστικά γάντια για να το πιάσεις.
Και ξαναρωτάω: Αυτοί οι καλοκαιράκηδες, έχουν δουλειά; Όχι χειρωνακτική — δεν χρειάζεται χειρωνακτική για να υποφέρεις. Μια απλή δουλειά αρκεί. Να σε βγάζει έξω, μέρα μεσημέρι, σαν πατάτα έτοιμη για τηγάνισμα σε αντικολλητική φριτέζα.
Και πες εντάξει, καλοκαίρι είναι. Να ιδρώσουμε λίγο. Αλλά όχι να λιώνει η ψυχή σου στο πατάκι του αυτοκινήτου! Έχει φτάσει η θερμοκρασία σε φάση που αν ξεχάσεις σοκολάτα στην τσάντα, ξυπνάει το κακάο, ζωντανεύει και δημιουργεί νέο είδος ζωής.
Το καλοκαίρι είναι mindset, λέει ο άλλος, ο life coach.
Με 45 βαθμούς, mindset έχω μόνο για καταψύκτη. Να μπω μέσα δηλαδή και να μην βγω ποτέ ξανά.
Έχουμε καταλήξει να πηγαίνουμε 3 φορές την ημέρα σούπερ μάρκετ, για 20 λεπτά ψυχοθεραπείας στον πάγκο με τα κατεψυγμένα. Έχεις παρατηρήσει πως περπατάει ο κόσμος μέσα στα σούπερ μάρκετ αυτές τις καυσωνικές μέρες; Σα σαλιγκάρια. Απολαμβάνουν αργά και βασανιστικά τη δροσιά του χώρου. Χαζεύουν ετικέτες προϊόντων για ώρες. Παραχωρούν την θέση τους στον από πίσω τους στο ταμείο για πλάκα. Μπαίνεις σε ελληνικό σούπερ μάρκετ και νομίζεις πως βρίσκεσαι στην Αυστρία. Τέτοια ευγένεια, πολιτισμός και ηρεμία.
Κι ενώ τα ζούμε όλα αυτά, ακούς μετά απ’ τον καλοκαιράκια της παρέας: "Αχ, τι ωραία που είναι το καλοκαίρι στην πόλη!"
Ναι. Αν είσαι θερμόαιμο ερπετό, πιθανώς να περνάς τέλεια.
Και δεν είναι μόνο η ζέστη. Είναι και το μούδιασμα του εγκεφάλου. Μπαίνεις στο αυτοκίνητο και ξεχνάς που πας. Φτάνεις στη δουλειά και ξεχνάς τι δουλειά κάνεις. Μιλάς σε ανεμιστήρες, παρακαλάς aircondition, κοιτάς τον ήλιο με εχθρότητα. Μιλάμε για θερμοπληξία τύπου "ποιός είμαι, πού πάω και γιατί ιδρώνουν τα κόκκαλά μου;"
Και κάπου εκεί, ξεπετάγεται και η άλλη ατάκα —η αγαπημένη όλων των καλοκαιράκηδων: "Καλά, προτιμάς τον χειμώνα με το κρύο;" Όχι ρε φίλε, προτιμώ 21 βαθμούς και συννεφάκι. Προτιμώ φθινόπωρο. Μπουφανάκι. Καφές στο χέρι και τίποτα να μην κολλάει πάνω μου. Γιατί τώρα; Τώρα όλα κολλάνε. Τα ρούχα κολλάνε. Τα χέρια κολλάνε. Οι άνθρωποι κολλάνε μεταξύ τους. Ακόμα κι οι λέξεις που λες κολλάνε στα δόντια σου και βγαίνουν ιδρωμένες. Πας να κάνεις κάτι παραγωγικό και σε διακόπτει το σώμα σου: "Μήπως να πεθάνουμε καλύτερα; Ή τουλάχιστον να λιποθυμήσουμε στην τουαλέτα που έχει δροσιά;"
Και κάπως έτσι περνάει το καλοκαίρι. Με παγωμένα νερά, κατεψυγμένα τρόφιμα και κατεστραμμένη ψυχολογία.
Αλλά μην ανησυχείς — σε λίγο έρχεται Σεπτέμβρης. Θα ρίξει μια βροχή και θα βγουν οι καλοκαιράκηδες ξανά… με γκρίνια: "Αχ, πάει το καλοκαιράκι..."
Ναι. Πήγε. Άνοιξε τον λογαριασμό του ρεύματος τώρα μαλάκα... αν τον πληρώνεις εσύ!
0 Σχόλια