Δύο όρκες, μέσα στο παγωμένο νερό της βόρειας Νορβηγίας, έσκυψαν η μία προς την άλλη φιλήθηκαν ερωτικώς. Μια, δύο, τρεις φορές. Σιγά το νέο, θα πεις. Σε ντοκιμαντέρ του Νάσιοναλ Τζεογκράφικ, εκατό φορές έχουμε δει τέτοια. Θα πεις.
Όχι, θα σου πω εγώ. Γιατί για πρώτη φορά στην άγρια φύση, καταγράφηκε αυτή η τρυφερή συμπεριφορά. Οι επιστήμονες το λένε "φιλί". Οι δύτες που το είδαν, στα νερά του φιόρδ Kvænangen, απλά σιώπησαν. Τόσο υπερσπάνιο. Κράτησε βέβαια λιγότερο από δύο λεπτά. Κι ύστερα, οι όρκες χώρισαν ήσυχα τους υδάτινους δρόμους τους. Θα έλεγε κανείς, Σουηδία γίναμε και στους ωκεανούς.
Κάτι παρόμοιο είχε ξανασυμβεί. Αλλά μόνο σε δελφινάρια. Σε αιχμαλωσία. Ποτέ στο ανοιχτό νερό. Ποτέ κάτω απ’ τον ουρανό.
Ο Javier Almunia, θαλάσσιος ερευνητής, το λέει σπάνιο. Και είναι φυσικά. Λέει ότι τέτοια επαφή με το στόμα μπορεί να είναι ένδειξη εμπιστοσύνης, κοινωνικής σύνδεσης ή και συμφιλίωσης. Όπως τα πρωτεύοντα που φιλιούνται. Όπως οι λύκοι που δείχνουν σεβασμό με ένα γλείψιμο. Όπως εμείς, όταν δεν βρίσκουμε τις λέξεις και απλά...αγγίζουμε.
Ίσως οι όρκες να θυμούνται κάτι βαθύτερο από μας. Ίσως ο κόσμος τους να είναι γεμάτος αόρατους δεσμούς. Κι εκεί, στο κρύο του βορρά, να είδαμε έναν, για μια στιγμή μόνο.
Οπότε, μην το παίζεις εξυπνάκιας. Εν οίδα, ότι ουδέν οίδα, που έλεγε και ο παλιός.
Ιούλιος 2025.
0 Σχόλια