Υπόθεση «Ειρήνη Μουρτζούκου» ή αλλιώς το σκοτάδι μέσα μας

Η είδηση ήρθε με εκείνη την απόλυτα τυπική ειδοποίηση ενός δελτίου τύπου: η 25χρονη ομολόγησε τις δολοφονίες τεσσάρων βρεφών. Ισχυρίστηκε πως "θόλωνε το μυαλό μου και τα σκότωνα", χρησιμοποιώντας λέξεις βγαλμένες από άλλη ζωή, όχι απ’ αυτή. Οι ιατροδικαστές μίλησαν για ασφυξία, για πνευμονίτιδες, και το κράτος επέλεξε δικαστική νήψη δύο ετών πριν διατάξει σύλληψη.

Οι δημοσιογράφοι, οι εκπομπές, τα sites την περιέφεραν στις οθόνες μας σαν να είσαι εξώφυλλο περιοδικού. Εκείνη, πότε με σκυμμένο κεφάλι, πότε με βρισιές και απειλές, πότε με μάτια που δεν μπορούσαν να κρύψουν παιδικά τραύματα και αθεράπευτες πληγές, απέκτησε μια lifestyle δημόσια ζωή. 

Όλοι και όλες γνώριζαν την ενοχή από την αρχή. Με μια ματιά. Κι εμείς, το φιλοθεάμον κοινό, και οι γεμάτοι δήθεν απορίες δημοσιογράφοι, και όλοι οι αρμόδιοι. Η Ειρήνη όμως, πριν την βεβαία καταδίκη της, πριν την ομολογία της, σύρθηκε μπροστά μας, όπως συρόντουσαν στα μεσαιωνικά χωριά της Ευρώπης, ως μέλη πλανόδιων τσίρκων, οι άνθρωποι τέρατα. Κυρίες και κύριοι, απολαύστε τώρα στη σκηνή τον άνθρωπο-γίγαντα. Και εμφανιζόταν ένας υπερβολικά ψηλός κύριος. Κυρίες και κύριοι, κρατήστε τώρα την αναπνοή σας για την γυναίκα-αρκούδα. Και εμφανιζόταν ξαφνικά στη σκηνή μια γυναίκα με υπερβολική τριχοφυΐα. 

Αυτό ήταν η Ειρήνη Μουρτζούκου. Ένας "κανίβαλος" μέσα σε κλουβί προς δική μας τηλεοπτική τέρψη. Το κορίτσι serial killer. 

Στο τέλος όμως, αυτό που απομένει είναι μερικές παιδικές ψυχές που δεν υπάρχουν πια και εμείς να φοβόμαστε πως, μέσα σε τούτη την παράλογη κοινωνία των τεράτων, ο δικός μας άνθρωπος μπορεί να σβηστεί από τη ζωή επειδή κάποιος ή κάποια θόλωσε και το έκανε. 

Ιούλιος 2025.