Το βράδυ της 23ης Δεκεμβρίου, του σωτήριου και προσεχώς παρελθοντικού έτους 2025, βρέθηκα στο εφημερεύον Γενικό Νοσοκομείο Ναυπλίου λόγω ασθένειας ενός αγαπημένου μου προσώπου.
Καθώς περίμενα τα αποτελέσματα των εξετάσεων στην είσοδο του Νοσοκομείου, εισβάλλει στον χώρο ένα αυτοκίνητο με μεγάλη ταχύτητα και φρενάρει απότομα στην είσοδο με σπινιά. Από το αυτοκίνητο βγαίνει πατέρας, ξυπόλυτος, κρατώντας ένα βρέφος, μάλλον ημερών, ουρλιάζοντας: «Έναν γιατρό, έναν γιατρό αμέσως, έχω βρέφος, δεν αναπνέει». Από πίσω ακολουθεί η μητέρα, σε πλήρη πανικό.
Μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, ό,τι ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό υπάρχει εκείνη την ώρα μέσα στο νοσοκομείο, κλείνεται στην αίθουσα των επειγόντων περιστατικών, διώχνει τους πάντες (και τους γονείς του βρέφους μαζί) και παλεύει για τη ζωή του μικροσκοπικού ανθρώπου με κάθε μέσο. Στο νοσοκομείο δεν υπάρχει παιδίατρος.
Οι υπόλοιποι που βρισκόμαστε εκεί, έξω από την πόρτα των επειγόντων, ασθενείς, συγγενείς και φίλοι άλλων περιπτώσεων, περιμένουμε αμίλητοι. Όλοι και όλες κοιταζόμαστε στα μάτια και παρακαλάμε σιωπηλά να μην ζήσουμε αυτό που φαίνεται να έρχεται. Το απόλυτο δράμα.
Το κλάμα του μωρού, μετά από λίγα λεπτά, οδυνηρά λεπτά, ίσως είναι ένας από τους γλυκύτερους ήχους που έχουμε ακούσει ποτέ στη ζωή μας. Το μωρό κλαίει όλο και πιο δυνατά κι εμείς κλαίμε εντός μας από χαρά, όλο και πιο δυνατά. Το μωράκι κλαίει, τρώει και βγαίνει έξω από την πόρτα των επειγόντων στην αγκαλιά της μαμάς του, περιστοιχισμένο από παππούδες, γιαγιάδες, θείους και θείες που ήρθαν στο νοσοκομείο με ταχύτητα φωτός. Όλα φαίνονται καλά, αλλά το μωρό πρέπει να εξεταστεί περαιτέρω για προληπτικούς λόγους. Δεν υπάρχει όμως παιδίατρος. Οι γονείς πρέπει να πάνε το μωρό στο Παίδων στην Αθήνα ή να εξεταστεί τουλάχιστον από την οικογενειακή τους παιδίατρο και μετά βλέπουμε. Πράττουν αρχικά το δεύτερο, ξυπνούν τη γιατρό μέσα στη νύχτα και φεύγουν όλοι για το ιατρείο της.
Την επόμενη μέρα το αγαπημένο μου πρόσωπο μεταφέρθηκε στο εφημερεύον Νοσοκομείο του Άργους. Περιμένοντας στην είσοδο του νοσοκομείου για τις διαδικαστικές γραφειοκρατίες της εισαγωγής, είδα την ανακοίνωση της φωτογραφίας. Απλή, λιτή κι ωραία. Δεν αφήνει χώρο για παρεξηγήσεις, παρανοήσεις και άλλα παρόμοια. Δεν εφημερεύει Παιδίατρος.
Καλή χρονιά.
0 Σχόλια