Εν μέσω Τσίπρα και αγροτικών κινητοποιήσεων κυκλοφορεί μια είδηση που δεν κυριαρχεί στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων και των ιστοσελίδων. Μια είδηση που δεν σχολιάζεται από κανένα έμμισθο τρολ κανενός κόμματος και ιδεολογικού χώρου. Παρά τις συνεχόμενες βροχοπτώσεις, λέει, τα επίπεδα νερού στις πηγές και τους υδάτινους αποθηκευτικούς χώρους των πόλεων, κυρίως στην Αθήνα, πέφτουν ανησυχητικά. Κοινώς, η λειψυδρία, παρά την υπέροχη μηνιαία βροχούλα, συνεχίζει ακάθεκτη.
Στην χολιγουντιανή ταινία "Το μεγάλο σορτάρισμα", με πρωταγωνιστή των Κρίστιαν Μπέιλ, αληθινή ιστορία με τον αμερικάνο ηθοποιό να υποδύεται τον άνθρωπο που προέβλεψε τη μεγάλη οικονομική κρίση του 21ου αιώνα, βγάζοντας εκατομμύρια δολάρια γι΄αυτόν και τους πελάτες του, ειπώθηκε πως ο ήρωας, αφού τίναξε την μπάνκα στον αέρα, αποχώρησε από τα κοινά και από τότε, αραχτός σε μια από τις επαύλεις του, αγοράζει συνεχώς μετοχές εταιρειών εμφιάλωσης, διακίνησης και εμπορίας ύδατος. Κάτι θα ξέρει μάλλον.
Ταυτόχρονα σκέφτομαι πως όλος ο ανθρώπινος πολιτισμός, από τα χρόνια που τρώγαμε βελανίδια πάνω στα δέντρα και κυκλοφορούσαμε με ρόπαλα μέχρι την εποχή της κατασκευής μεγαλουπόλεων, στηρίχθηκε πάνω και δίπλα στο νερό. Σε λίμνες, πηγές, ποτάμια και θάλασσες.
Και τώρα, στην χώρα που ζω, κυβέρνηση, αντιπολίτευση, τρολς και δημοσιολογούντες, ασχολούνται διακαώς με την επέκταση του είναι τους, την κυριαρχία της ύπαρξής τους και κανείς, απολύτως κανείς, δεν έχει πει μια κουβέντα για την καλύτερη εκμετάλλευση αυτής της γλυκειάς βροχούλας. Αυτής της ευλογίας από τον ουρανό που άγνωστο για πόσο ακόμα θα μας κάνει την χάρη να μας δροσίζει και να μας δίνει χαμένες ευκαιρίες επιβίωσης. Αντιθέτως, αυτά τα καιρικά φαινόμενα παρουσιάζονται με μια δόση φόβου και ξεβολέματος από την ανθρώπινη καθημερινότητα. Λες και φταίει η βροχούλα που μας πλημμυρίζει επειδή κάναμε εμείς μπουρδέλο το χώμα που πατούμε.
Στην παλιά ανθρώπινη ιστορία, η ξηρασία και η έλλειψη νερού ανάγκαζε ολόκληρες πόλεις και χωριά να μεταναστεύουν και καραβάνια να μετακινούνται προς το άγνωστο. Ευτυχώς οι εποχές άλλαξαν. Πλέον είμαστε σύγχρονοι άνθρωποι και ζούμε σύγχρονους καιρούς. Τώρα, αν συμβεί το μοιραίο, αργά ή γρήγορα, απλά θα διαδηλώσουμε σαν τα στερημένα ζόμπι έξω από τις εταιρείες εμφιάλωσης και πώλησης ύδατος, απαιτώντας το δικαίωμα στη ζωή. Και αυτές, έτσι φιλάνθρωπες που θα είναι, θα μας μοιράζουν μερικά λίτρα νερό δωρεάν ανά άτομο με την προυπόθεση να χορεύουμε πρωί, μεσημέρι και βράδυ, τον χορό της βροχής. Γιατί θα θέλουν να πλουτίσουν περισσότερο και να διασκεδάσουν και λίγο με την πάρτη μας.
0 Σχόλια