Υπάρχουν τόποι που σου θυμίζουν πως, αναλόγως των καιρών, οι τόποι εξαφανίζονται. Μένουν τα ερείπια τους για κάποιο εύλογο χρονικό διάστημα κι έπειτα η φθορά του μέλλοντος τους εξαφανίζει ολοκληρωτικά.
Ένας τέτοιος τόπος είναι το χωριό Κουφοκύθι στην Αργολίδα, λίγα μέτρα μακριά από την Καρυά.
Το Κουφοκύθι είναι τόσο εγκατελελειμμένο που μοιάζει σαν μην υπήρξε ποτέ. Ελάχιστες πληροφορίες υπάρχουν γι΄αυτό, ακόμα και στο διαδίκτυο, κι έτσι οι μόνες μνήμες που μπορεί να αντλήσει κάποιος/α για την πρώην ύπαρξή του είναι τα υπάρχοντα ερείπιά του και τα λόγια των ανθρώπων γύρω του.
Ο οικισμός άδειασε την δεκαετία του 60. Όταν ήρθε ο ηλεκτρισμός. Ο ηλεκτρισμός ήρθε παντού στην περιοχή αλλά όχι στο Κουφοκύθι. Η Δημόσια Επιχείρηση Ηλεκτρισμού λοιπόν αποφάσισε έτσι τον θάνατο ενός χωριού. Η έλλειψη ηλεκτροφόρων καλωδίων οδήγησε σταδιακά τους κατοίκους να φύγουν προς τα γύρω χωριά τα οποία απολάμβαναν τις ευεργετικές συνέπειες των τεχνολογικών ανέσεων της εποχής. Λένε πως το χωριό την δεκαετία του 80 είχε μόλις έναν κάτοικο, μέχρι που ταξίδεψε κι αυτός σε κάποιον άλλο κόσμο.
Έφυγε κι αυτός. Ωραίος όμως. Έβλεπε κόσμο να φεύγει και να χάνεται κι έλεγε πως αυτό το κομμάτι γης μου ορίστηκε, αυτό το μόνο έχω, από εδώ θα φύγω.
Κι από τότε μόνο ερείπια και φύση ατελείωτη:
.webp)
.webp)
){kind=link}
0 Σχόλια