7 Νοεμβρίου του 1913 γεννήθηκε ο Αλμπέρ Καμύ, ένας από τους σημαντικότερους στοχαστές και συγγραφείς του 20ού αιώνα. Βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας το 1957, ο Καμύ υπήρξε από τις πιο επιδραστικές φωνές της γαλλικής διανόησης, συνδυάζοντας τη φιλοσοφία με τη λογοτεχνική γραφή.
Ένα από τα πιο διάσημα έργα του, «Ο Μύθος του Σισύφου» (Le Mythe de Sisyphe, 1942), θεωρείται θεμελιώδες κείμενο της «φιλοσοφίας του παράλογου». Ο Καμύ χρησιμοποιεί τον μύθο του Σισύφου –του ανθρώπου που καταδικάστηκε να ανεβάζει αιώνια έναν βράχο που ξανακυλά– για να περιγράψει τη μοίρα του σύγχρονου ανθρώπου: να ζει, να προσπαθεί, να γνωρίζει πως όλα είναι μάταια, και παρ’ όλα αυτά να συνεχίζει. Στο δοκίμιο αυτό, ο Καμύ απορρίπτει κάθε μεταφυσική παρηγοριά και προτείνει μια μορφή εξέγερσης απέναντι στο παράλογο: να ζει κανείς με πλήρη συνείδηση της ματαιότητας, χωρίς ψευδαισθήσεις, και να βρίσκει μέσα σ’ αυτή την επίγνωση μια νέα, καθαρή μορφή ελευθερίας.
Όπως ακριβώς και δηλαδή ο σύγχρονος Έλληνας.
Ξυπνά κάθε μέρα και ο αέρας μυρίζει καφέ, πλαστικό και λίγη υγρασία. Η δουλειά του δεν είναι απόλαυση, είναι ο μηχανισμός που τον κρατά στον ρυθμό μιας κάποιας κοινωνικής ζωής και του δίνει νομίσματα για μερικές πίστες στον εξωεργασιακό χώρο. Μετρημένες. Οθόνες, πρόσωπα, φαγητά, συναντήσεις, υποσχέσεις που μοιάζουν με χαρτιά υγείας σε προσφορά. Όλοι και όλες γύρω του αποζητούν κάτι απροσδιόριστο. Κάτι πάντα λείπει.
Στο σπίτι του οι τοίχοι κρατούν μνήμες. Οι σχέσεις κινούνται ανάμεσα στη συνήθεια και στην ανάγκη. Λόγια ειπωμένα χιλιάδες φορές, μικρές σιωπές που προσποιούνται κατανόηση. Υπάρχει αγάπη, μα μέσα του έχει ντυθεί ως χρέος — μια ήρεμη αποδοχή ότι τίποτα δεν διορθώνεται πια, μόνο συνεχίζεται. Οι επιθυμίες μικραίνουν: ένας σταθερός μισθός, λίγος χρόνος, κάποιος να μην βαριέται να τον ακούει. Γιατί τα ξέρει όλα. Πάντα τα ήξερε.
Στους δρόμους έφηβοι γελούν και κοροϊδεύουν γιατί δεν γνωρίζουν, ηλικιωμένοι χαζεύουν όλες τις αλλαγές που δεν αποφάσισαν ποτέ, ένα ραδιόφωνο παίζει ειδήσεις για αύριο που θα μοιάζει με σήμερα, με χθες, με κάποτε.
Ξυπνάς κάθε μέρα και ο αέρας μυρίζει καφέ, πλαστικό και λίγη υγρασία.
0 Σχόλια