Παράθυρο χωρίς θέα
Χώροι, δημόσιοι και ιδιωτικοί, για σχεδόν δύο εκατομμύρια ανθρώπους, «με δυνατότητα αύξησης κατά 30%», όπως ανέφερε ένας υφυπουργός. Πάνω κάτω δηλαδή, το πολύ οι 3 στους 10 θα σωθούν, αν και εφόσον συμβεί κάτι αναπάντεχο. Δεν γνωρίζουμε ακριβώς πού είναι διασκορπισμένα αυτά τα καταφύγια. Οι πολιτικές κουβέντες στη Βουλή, απ’ όπου και προέκυψε η είδηση, δεν αποκάλυψαν κάτι. Μόνο διαβεβαιώσεις παίχτηκαν πως όλα τα καταφύγια είναι καταγεγραμμένα, πως την ευθύνη των κρατικών καταφυγίων που βρίσκονται σε δημόσιους χώρους την έχει η τοπική αυτοδιοίκηση και πως υπάρχει κρατικό πλάνο άμεσης λειτουργικότητας των κρατικών καταφυγίων που βρίσκονται σε ιδιωτικούς χώρους, εντός 24ώρου. Πάνω κάτω δηλαδή, ούτε οι 3 στους 10 θα έχουν μέρος να σωθούν, αν και εφόσον συμβεί κάτι αναπάντεχο.
Και το ερώτημα ξαφνικά εμφανίζεται και περιμένει μια απάντηση. Άραγε πόσοι Έλληνες και πόσες Ελληνίδες να έχουν φροντίσει για την κατασκευή ενός δικού τους, οικογενειακού καταφυγίου; Άγνωστο. Ένας Ναυπλιώτης όμως έχει σίγουρα φροντίσει. Και το έχει κάνει εδώ και τουλάχιστον 30 χρόνια.
Το όνομά του δεν θα αποκαλυφθεί. Ούτε καν το γεωγραφικό σημείο που βρίσκεται το καταφύγιο, έστω κατά προσέγγιση. Οι λόγοι προφανείς. Παρ’ όλα αυτά, θα περιγραφεί το καταφύγιο με πάσα λεπτομέρεια, καθότι ο γράφων το έχει επισκεφτεί.
Το καταφύγιο βρίσκεται βεβαίως κάτω από μια μονοκατοικία. Από τον ισόγειο όροφο της μονοκατοικίας, οδηγείσαι με μια υπόγεια σκάλα στο κελάρι του σπιτιού. Ένα ωραίο, μεγάλο, ξύλινο κελάρι. Μια αποθήκη δηλαδή. Στην άκρη του ξύλινου πατώματος της αποθήκης υπάρχει μια κανονική σε μέγεθος μεταλλική πόρτα σπιτιού. Μόνο που βρίσκεται στο πάτωμα. Την ανοίγεις και βλέπεις σκαλοπάτια. Όχι ξύλινα. Το ξύλο μας τελείωσε. Από την πόρτα και δώθε έχει μπετοναριστεί το σύμπαν, και όχι μόνο. Κατεβαίνεις περίπου δέκα στριφογυριστά σκαλοπάτια και βρίσκεσαι σε ένα λευκό δωμάτιο εξήντα περίπου, άντε εβδομήντα τετραγωνικών μέτρων. Αυτό είναι. Το πρώτο πράγμα που βλέπεις μπαίνοντας στο δωμάτιο είναι ένα γαλλικό μπιλιάρδο κι ένα φλιπεράκι, μεγέθους και τα δυο παλιού ουφάδικου/μπιλιαρδάδικου. Το δωμάτιο επίσης έχει ένα κανονικό, κανονικότατο παράθυρο που όταν το ανοίγεις συναντάς έναν σιδερένιο τοίχο. Οπότε ο μάστορας έχει παίξει πολύ και με μπετό και με μέταλλο. Υπάρχουν επίσης πολλές φιάλες οξυγόνου στο χώρο, άπειρα εμφιαλωμένα μπουκαλάκια νερού και μια μεγάλη ντουλάπα με κονσέρβες παντός φαγητού. Γενικά δεν υπάρχει δυνατότητα άνετης κίνησης μέσα στο δωμάτιο. Είναι πλημμυρισμένο με πράγματα που διαρκώς ανανεώνονται.
Το καταφύγιο μπορεί να συντηρήσει τέσσερα άτομα για δύο ολόκληρα χρόνια. Είναι αδιαπέραστο σε περίπτωση ατομικής βόμβας, θανατηφόρου κύματος ραδιενέργειας και πανδημίας. Άγνωστες παραμένουν οι δυνατότητές του σε περίπτωση πτώσης κομήτη, αλλά μια τύχη παραπάνω από όλους μας σίγουρα θα την έχει.
Ξύπνιος ο Ναυπλιέας.
Ναύπλιο, 8 Νοεμβρίου 2025.
0 Σχόλια