Η ανεκτίμητη και υποτιμημένη αξία του καύσωνα στη ζωή των ανθρώπων

Καύσωνας: η εποχή που το πεζοδρόμιο παίζει ρόλο τηγανιού και το αποσμητικό ρόλο σωτήρα. Όταν η σκιά γίνεται είδος προς εξαφάνιση και η ζέστη σε πείθει πως το air condition είναι περισσότερο ανθρώπινο δικαίωμα απ’ το Wi-Fi. Μην τον βρίζεις όμως. Ο καύσωνας είναι η φύση που σου λέει: “Δες τι μπορώ να κάνω χωρίς καν να προσπαθήσω”.

Ξεχνάς για λίγο τη θερμοπληξία, την αφυδάτωση και το βλέμμα “δεν αντέχω άλλο” και συνειδητοποιείς: ο καύσωνας μας ενώνει. Πού; Στο σούπερ μάρκετ, φυσικά. Εκεί που πηγαίνεις όχι για ψώνια, αλλά για να χαζέψεις τα γιαούρτια δίπλα στο air condition, σα φτωχός συγγενής του Φρόζεν.

Ο καύσωνας είναι η μόνη περίοδος που το σεξ θεωρείται extreme sport — και το γυμνό σώμα δεν είναι πρόκληση, είναι επιβίωση. Γι΄αυτό οι έρωτες του καλοκαιριού διαρκούν όσο ένα παγάκι στο φραπέ σου ή στο φρέντο σου. Ο έρωτας του καλοκαιριού είναι μια παγωμένη και δροσιστική μπύρα που αν δεν την πιεις γρήγορα, θα καταλήξει ένα ζεστό κατουρόζουμο. Ένα παγωτάκι λιωμένο στην άκρη του πεζοδρομίου που περιμένει το πρωτοβρόχι του φθινοπώρου για να σβηστεί (ποιητικό!)

Κι ύστερα έρχεται η φιλοσοφία: “Να μην ντυθώ ή να αποσυντεθώ παρέα με το μπλουζάκι μου;” – ερώτημα που θα ζήλευε και ο Σαίξπηρ. 

Ο καύσωνας δεν είναι απλώς εποχή, είναι συναισθηματική δοκιμασία. Είναι η φύση που σου ψιθυρίζει: “Θα σε κάνω να αναπολήσεις ακόμη και τη μούχλα του χειμώνα”. Και αν αυτό δεν είναι τέχνη, τι είναι;

Κι αν δεν σου αρέσουν όλα τα παραπάνω, αν δεν εκτιμάς την προσφορά μιας καυσωνικής ημέρας και νύχτας, μην ξαναζητήσεις καλοκαίρι. Εντάξει;