Αγαπημένε μου αναγνώστη, αγαπημένη μου αναγνώστρια, τί κάνετε; Εύχομαι να είστε καλά και να δροσίζεστε αρκετά ψυχή τε και σώματι. Και να πίνετε πολύ νεράκι. Το νεράκι δροσίζει το μυαλό και ενυδατώνει το κορμί. Εγώ, από την άλλη, σε αυτή τη μικρή γωνιά του πλανήτη που ζω, σκέφτομαι και γράφω, σε αυτό το ρομαντικό οχυρό των Βαλκανίων, το μεσαιωνικό ακρωτήρι της Μεσογείου, το μυθικό Ναύπλιο, δεν μπορώ να πιω νερό. Το νερό εδώ δεν πίνεται. Δεν πίνεται κυριολεκτικά.
Η Δημοτική Υπηρεσία Ύδρευσης και Αποχέτευσης μας το είπε ευγενικά κι ωραία: το νερό είναι ακατάλληλο προς πόση, κατάλληλο μόνο για μαγείρεμα κι ένα δροσερό ντουζάκι. Σα να λέμε, δεν πεθαίνεις άμεσα άμα πιεις, θα πληρώσεις και το κατιτίς σου πρώτα σε γιατρούς, νοσοκόμους και φάρμακα μέχρι να ξεψυχήσεις.
Οι λόγοι της μη πόσης του ύδατος είναι δυο. Λόγος πρώτος, η ανομβρία. Λόγος δεύτερος η διασύνδεση του δικτύου ύδρευσης με το νερό του Αναβάλου για να αντιμετωπιστεί η έλλειψη νερού λόγω ανομβρίας. Τί εστί τώρα νερό του Αναβάλου; Καλύτερα να μη μάθεις ούτε εσύ, ούτε εμείς με λεπτομέρειες γιατί ούτε τη βρύση δεν θα ανοίγουμε.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι η ανομβρία. Η ανομβρία ολούθε. Όχι μόνο μέσα στη μικρή ναυπλιακή κουκίδα. Ολούθε. Εστίασε εκεί. Το πρόβλημα δεν είναι μόνο τοπικό, ούτε πανελλαδικό. Είναι παγκόσμιο. Και το πρόβλημα αυτό λύνεται με δυο τρόπους.
Πρώτος τρόπος, απλός, λιτός κι απέριττος. Χωρίς πολλά, πολλά. Αγοράζεις διαρκώς, με όσα χρήματα σου περισσεύουν, μετοχές εταιρειών εμφιάλωσης ύδατος. Ελληνικές, ξένες, δεν έχει σημασία. Τα επόμενα χρόνια η τιμή τους θα εκτοξευθεί. Βλέπεις κάποιον που κατέχει τα ηνία του κόσμου τούτου να ενδιαφέρεται πραγματικά για την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής; Ουδείς και ουδεμία. Οπότε μέσα σε λίγα χρόνια, που το πρόβλημα θα χειροτερέψει και οι πλεμπαίοι όλου του κόσμου, οι πληβείοι θα πουν το νερό νεράκι και θα πίνουν λασπόνερα από σχεδόν ξεραμένους βούρκους για να μην αφυδατωθούν τελείως, εσύ θα είσαι ζάμπλουτος και θα αδιαφορείς. Νεοφιλελευθερισμός αγάπη μου. Ας πρόσεχαν οι υπόλοιποι. Το ίδιο να ξέρεις έκανε και ο τυπάκος που προέβλεψε το παγκόσμιο κραχ του 2009. Ο Μάικλ Μπέρι που έχει γίνει και ταινία. Αφού έβγαλε τα τρελά χρήματα από αυτήν την πετυχημένη του πρόβλεψη, αποσύρθηκε από την ενεργό χρηματιστηριακή δράση και μένει κρυμμένος από τα φώτα της δημοσιότητας αγοράζοντας διαρκώς μετοχές εταιρειών εμφιάλωσης ύδατος. Για μαλάκα τον έχεις; Πού το ξέρω εγώ αυτό; Μου το είπε ταρίφας σε διαδρομή από Ακαδημίας ως το ΟΑΚΑ για τη συναυλία του Λεξ. Οπότε είναι απολύτως έγκυρο.
Σκέψου πως ακόμα κι αν η τεχνολογία προχωρήσει τόσο ραγδαία και καταφέρουν οι άνθρωποι των εργαστηρίων, οι επιστήμονες, να παρασκευάσουν νερό με χαμηλό κόστος, ποιοί νομίζεις θα είναι πίσω από αυτήν την τρομερή ανακάλυψη ως χορηγοί, σπόνσορες και αφεντικά; Μα φυσικά οι εταιρείες εμφιάλωσης ύδατος. Το ίδιο δεν συμβαίνει με τις εταιρείες παραγωγής εναλλακτικής και πράσινης ενέργειας; Όλοι οι μεγιστάνες του πετρελαίου και του φυσικού αερίου αγοράζουν μετοχές και περιμένουν ακόμα μεγαλύτερα κέρδη στο μέλλον, αφού πρώτα καρβουνιάσουν όλον τον πλανήτη. Έτσι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, πάλι ζάμπλουτος θα είσαι. Νεοφιλελευθερισμός αγάπη μου. Ας πρόσεχαν οι υπόλοιποι.
Τρόπος δεύτερος. Μα φυσικά να περιοριστεί η κλιματική κρίση, η κλιματική αλλαγή, όπως λέγεται από τους αρνητές. Οι κυβερνήσεις, τα κράτη, οι ισχυροί του κόσμου να θέσουν ως προτεραιότητά τους την προστασία του περιβάλλοντος με στόχο η αναμενόμενη και αναπόφευκτη πια κλιματική αλλαγή να επέλθει ομαλότερα και με λιγότερες συνέπειες για τη φύση, τον άνθρωπο, την επιβίωση και την αξιοπρεπή διαβίωσή του.
Κι επειδή ο δεύτερος τρόπος ανήκει στη σφαίρα τουλάχιστον της ουτοπικής ονείρωξης, της ψευδαίσθησης και της αχαλίνωτης φαντασίας, κράτα τον πρώτο τρόπο και θα είσαι κομπλέ. Πλούσιος και ενυδατωμένος, πλούσια και ενυδατωμένη, πάντοτε.
0 Σχόλια