Τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές, κάποιος έφηβος, κάποια έφηβη, κάπου πάνω στη Γη, ίσως στο απέναντι σπίτι, ίσως στο δικό σας, ρωτάει το ChatGPT τι σκιά ματιών να βάλει, τι να γράψει στην κάρτα γενεθλίων του φίλου της, πως θα ξεπεράσει μια ερωτική απογοήτευση, αν ταιριάζουν τα παππούτσια με το παντελόνι και γενικώς ρωτάει ο,τιδήποτε χρειάζεται λίγο ή πολύ σκέψη.
Σύμφωνα με μελέτη της Common Sense Media, το 70% των εφήβων έχουν χρησιμοποιήσει "AI συντρόφους", και περίπου το 50% το κάνουν τακτικά. Όχι για να ανταποκριθούν στις εκπαιδευτικές τους υποχρεώσεις, αυτές είναι ήδη παρωχημένες μέσα στο μυαλό των νέων ανθρώπων, αλλά για κουβέντα, styling, ψυχολογική στήριξη και μικρο-υπαρξιακά. Σαν να έχεις ψυχοθεραπευτή, life coach, φίλο και Google, όλα σε έναν ψηφιακό συνομιλητή που δεν σε διορθώνει όταν κάνεις γραμματικά λάθη και δεν λέει ποτέ "τώρα δεν μπορώ, κάνε λίγο υπομονή".
Ποιο είναι το πρόβλημα; Ίσως κανένα, αν δεν ανησυχούσαν τόσο πολύ οι επιστήμονες που κάτι ξέρουν παραπάνω. Ορισμένοι από δαύτους λένε ότι οι έφηβοι αρχίζουν να διαμορφώνουν κοινωνικές δεξιότητες σε περιβάλλοντα όπου κανείς δεν τους απορρίπτει και κανείς δεν αμφισβητεί τις απόψεις τους. Η καθημερινή ζωή όμως δεν λειτουργεί έτσι. Και όταν το chatbot σε βοηθά να συντάξεις και το μήνυμα του χωρισμού, τότε κάπου μπερδεύονται τα apps με τα συναισθήματα. Το "είναι" με το "δεν είναι".
Εδώ δεν μιλάμε για μια απλή "αντιγραφή" στις εργασίες. Μιλάμε για την αντιγραφή της ίδιας της σκέψης. "Δεν εμπιστεύομαι τον εαυτό μου να πάρω απόφαση", λένε πολλοί έφηβοι, προτιμώντας πρώτα να ρωτήσουν τον αλγόριθμο αν η ιδέα τους είναι αποδεκτή. Δηλαδή, ο εσωτερικός μας διάλογος έχει πλέον εξωτερικό πάροχο.
Επομένως δεν είναι διόλου απίθανο στα χρόνια που έρχονται η διάσημη ρήση ¨σκέφτομαι άρα υπάρχω" του Καρτέσιου, να θεωρείται μια τελείως ξεπερασμένη ανθρώπινη κατάσταση. Επειδή όμως αυτό δεν θα μπορεί να το σκεφτεί κανείς και καμία, ας ελπίσουμε να τους το πει το ChatGPT ή έστω να τους κάνει ένα ωραίο quote στο Instagram story.
0 Σχόλια