Τις προηγούμενες μέρες στο Άργος σήκωσαν τα καρτοτηλέφωνα από τις θέσεις τους. Τα ξήλωσαν, τα φόρτωσαν σε φορτηγάκια και τα αποχαιρέτησαν. Τέλος εποχής. Όχι μόνο στο Άργος. Το φαινόμενο θα συμβεί, αργά ή γρήγορα, σε όλη την Ελλάδα. Είναι εστίες μόλυνσης, είπαν, κόβουν την κυκλοφορία πεζών κι αυτοκινήτων, είπαν, και άλλα πολλά είπαν. Κοινώς, άχρηστα πια. Η εποχή της κινητής τηλεφωνίας και της συνεχούς υπενθύμισης της ύπαρξης δεν επιτρέπει απομεινάρια του τηλεπικοινωνιακού παρελθόντος.
ξήλωμα καρτοτηλεφώνων στο Άργος
Τα καρτοτηλέφωνα όμως ήταν κάποτε σημείο τεχνολογικής ανάπτυξης. Αντικατέστησαν τα τηλέφωνα-κερματοδέκτες, τα τηλέφωνα σε περίπτερα και θαλάμους που τα κλώτσαγες για να βγάλουν το κέρμα που είχες βάλει για να μιλήσεις — ή τα κλώτσαγες γενικά για να βγάλουν όλα τα κέρματα που είχαν μέσα. Σε τέτοια κατάσταση βρίσκονταν όταν εμφανίστηκαν τα τεχνολογικώς ανεπτυγμένα καρτοτηλέφωνα. Που, εκτός όλων των άλλων, υπόσχονταν στην Τηλεπικοινωνιακή Εταιρεία της χώρας —τον κρατικό μέχρι τότε ΟΤΕ— πως οι κλήσεις θα πληρώνονται και οι θάλαμοι δεν θα είναι πια χώροι εύρεσης κερμάτων από την εγχώρια πιτσιρικαρία.
Θα αγόραζες την τηλεκάρτα σου, θα την εισχωρούσες στη σχισμή του καρτοτηλεφώνου, θα σου αναγνώριζε τις μονάδες που σου αντιστοιχούν, και αναλόγως της κλήσης —τοπικής, υπεραστικής ή κινητής— οι μονάδες θα έπεφταν με τους ανάλογους ρυθμούς: αργά, γρήγορα ή σε ρυθμούς δευτερολέπτων.
Τα πρώτα χρόνια ο ΟΤΕ είχε καταφέρει τον στόχο του. Η πρώτη γενιά καρτοτηλεφώνων τήρησε τους σκοπούς του. Η δεύτερη γενιά όμως άνοιξε ένα μικρό παράθυρο. Η πρώτη γενιά είχε τη σχισμή οριζόντια. Η δεύτερη κάθετα. Και όχι μόνο την είχε κάθετα, αλλά είχε και τηλέφωνα πιο προηγμένης αισθητικής και οθόνης. Αν και προηγμένα, όμως, είχαν ένα μικρό γκλιτς στο μάτριξ: αν έβαζες την τηλεκάρτα μέσα στη σχισμή και την τράβαγες έξω απότομα μόλις σου αναγνώριζε —δηλαδή μόλις σου διάβαζε τις μονάδες— οι μονάδες έμεναν εκεί. Καρφωμένες στην πράσινη οθόνη. Έκανες την κλήση σου όμορφα κι ωραία, έκαιγες φυσικά όλες τις μονάδες, αν μπορούσες, και η τηλεκάρτα σου παρέμενε στην τσέπη σου και γεμάτη στο φουλ.
Αυτό το έμαθαν πρώτοι μερικοί μύστες και μερικές μύστισσες του έρωτος που τύχαινε όμως να έχουν σχέσεις εξ αποστάσεως. Και τότε, τα πρώτα χρόνια των καρτοτηλεφώνων, η υπεραστική κλήση είχε μεγάλη χρέωση. Η δε κλήση σε κινητό τηλέφωνο είχε καταστροφικό κόστος. Πώς θα καταφέρεις να μιλήσεις πολλές ώρες με το μακρινό έτερον ήμισυ; Ένεκα η ανάγκη λοιπόν, ο άνθρωπος πειραματίζεται με ό,τι έχει. Κι ο πειραματισμός αυτός δημιούργησε μια μικρή κοινωνία ανθρώπων, αρχικά ερωτευμένων, που ήξερε να «κλέβει» με φινέτσα τη νέα τεχνολογία.
Κι έπειτα ήρθαν τα Android, τα iOS και οι ατελείωτες ώρες μπροστά στη οθόνη ενός υπολογιστή.
0 Σχόλια