Στο Δημοτικό Συμβούλιο Ναυπλίου πέφτει στο τραπέζι η απόφαση: «Να βάλουμε το Ναύπλιο στην UNESCO». Το άκουσα κι εγώ, όπως ήταν φυσικό, κι αναρωτήθηκα: τι θα πει αυτό για μας τους ενδόξους Ναυπλιείς; Κι άλλη δόξα; Πόση ακόμα; Εκτός από πρωτοπρωτευουσιάνοι της χώρας θα γίνουμε και Παγκόσμια Μνημεία Πολιτιστικής Κληρονομιάς;
Για να μη μείνω στην άγνοια ή ακόμα χειρότερα στις αμέτρητες απόψεις που κυκλοφόρησαν, κυκλοφορούν και θα κυκλοφορήσουν επί του γεγονότος, πήρα ένα φιλαράκι μου από το στρατό τηλέφωνο, ένα φιλαράκι που δουλεύει τώρα στην UNESCO κι έμαθα τα πράγματα απευθείας από την πηγή.
Τί μου είπε λοιπόν ο συφάνταρος πως κερδίζουμε, αν καταφέρουμε να γίνουμε Μνημεία.
---
Πρώτον, προστασία της προσόψεως.
Δεν θα μπορεί, μου λέει, ο κάθε δικός σας να πετάει αλουμινένιο μπαλκόνι στην Παλιά Πόλη ή να βάφει το νεοκλασικό σε χρώμα “πεπονί του Ιουνίου”. Θα ’ρθει χαρτί από Παρίσι που θα λέει: ΟΧΙ. Θα χρειαστεί σχέδιο διαχείρισης, manual, επιτροπές, κανονισμοί. Ξέχνα τις προχειρότητες και τα παραθυράκια των νόμων. Αν είχατε ήδη περιορισμούς από την Αρχαιολογία, αν περιμένατε χρόνια και χρόνια να συνεδριάσει το Αρχαιολογικό Συμβούλιο για να σας εγκρίνει ή όχι αλλαγή πατώματος που καταρρέει σε διατηρητέο, τώρα τον ήπιατε.
Δεύτερον, παγκόσμια προβολή.
Θα γίνετε διεθνείς, ρε. Μου είπε. Όχι μόνο Σαββατοκύριακο για τους Αθηναίους αλλά παγκόσμιος προορισμός. Θα σας βάζουν δίπλα στις Πυραμίδες και το Μάτσου Πίτσου σε κάτι άρθρα με τίτλο 10 μέρη να δεις πριν πεθάνεις. Εδώ θα δεις selfie-ουρά από το Μπούρτζι μέχρι την πλατεία Συντάγματος και από τις κορυφές του Παλαμηδιού μέχρι τον γκρεμό που θα πέφτουν από κάτω γιατί θα είναι μαλάκες και θα στριμώχνονται. Ακόμα κι εκεί όμως, πάνω στην πτώση τους, selfies θα βγάζουν.
Τρίτον, οικονομικές και τεχνικές εξυπηρετησούλες.
Δεν θα σας φέρουμε βαλίτσες με ευρά, ούτε πακέτα Ντελόρ αλλά αν πέσει κάνα τείχος από την Ακροναυπλία, μπορεί να βοηθήσουμε. Αν θες σεμινάριο “Πώς καθαρίζουμε το Παλαμήδι χωρίς σφουγγαρίστρες” ή 'Πως διώχνουμε τα συνθήματα της Ακροναυπλίας χωρίς απλά να βάψουμε πετρί τις πέτρες", μπορούμε. Δεν είναι και πως θα ανοίξουμε τις τσέπες και θα μας τα αρπάξετε χοντρά αλλά το κατιτίς σας θα το πάρετε.
Τέταρτον, κύρος.
Εδώ είναι το καλό. Από “πρωτεύουσα για λίγο”, θα γίνετε “πόλη παγκόσμιας κληρονομιάς”. Μπαίνετε στο κλαμπ με Ρώμη, Βιέννη, Αβάνα. Θα λες “μένω σε Μνημείο Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO” και θα χορταίνεις γαματοσύνη. Και φαντάσου το μάρκετινγκ που θα παιχτεί: Φρεντοτσίνα, παγωτά, χωριάτικες, πιτόγυρα και τόσα άλλα καλούδια παγκόσμιας πολιτιστικής κληρονομιάς σε κάθε γωνιά της πόλης.
---
Κλείσαμε το τηλέφωνο. Έμεινα να σκέφτομαι ότι, αν όλα πάνε καλά, η πόλη δεν θα προστατεύεται μόνο από τον Άγιο Αναστάσιο αλλά κι από τον ΟΗΕ. Μεγάλη η χάρη του. Και του ενός και του άλλου.
0 Σχόλια